زبان بدن

این نوشتار پیرامون دانش «زبان بدن» بحث می کند و آن را به تصویر می کشد.

تفاوت نفوس آدمى، نفس‏هاى بى‏شمار و گستره‏ى، نامحدود آدمى، شناخت نفس معيار شناخت ديگر، پديده‏ها، تربيت زير نظر مربى حاذق و شايسته، سختى‏هاى سلوك، تفاوت عقول و ارواح آدمى، معادله‏ى نفس و بدن، تعامل ظاهر و باطن، سير يافت باطن، حفظ باطن، سه ساختار مهم بدنى، توجه به صفات ويژه، تفاوت‏هاى جسمانى مرد و زن، اندام، رنگ پوست، بوى بدن، رگ‏ها، خط‏هاى بدن، چاك‏ها، چشم، مو، صورت، پيشانى، گوش‏ها، گردن، كف دست، پـا، لزوم تحقيق بر دانش زبان بدن، از موضوعات این نوشته ی خُرد است.

«زبان بدن» يكى از مهم‏ترين مباحث روان‏شناسى و شعبه‏اى از آن در عصر حاضر است. اين دانش به شكل پيچيده و به صورت تخصصى آن، از علوم موهوبى خداوند به اولياى خويش است و همانند دانش استخاره، تفأل و تعبير خواب، تأويل و علوم غريبه از دانش‏هاى تمام دهشى است كه البته مى‏توان آن را به صورت روشمند و منطقى ارايه نمود و به كشف قواعد و اصول آن پرداخت.

اين دانش‏هاى اختصاصى اولياى الهى چون در جايى بيان نشده و دانشى نگرديده است، امروزه شيادانى شيطان صفت از اين عناوين سوء استفاده‏هاى بسيارى مى‏كنند و بازار اين دانش چنان آشفته است كه ديگر حتى نمى‏توان كتابى روشمند در اين زمينه نگاشت و آن را نشر عمومى داد. نوشتار حاضر تنها نوشته‏اى كوتاه است تا نام اين دانش موهوبى فراموش نشود.

ما نخست از گستردگى و بى‏انتهايى نفوس آدمى ـ و نه نفس واحد وى ـ گفته و شناخت نفس را معيار شناخت ديگر پديده‏ها دانسته‏ايم. معرفتى كه تنها در نظام تربيتى سالم ممكن مى‏گردد. هم‏چنين از تعامل ظاهر و باطن و اين كه باطن در ظاهر آشكارى دارد و ظاهر در باطن داراى قدرت نفوذ است و از رابطه‏ى صفات ظاهرى بدن آدمى با ساختار روانى و ويژگى‏هاى باطنى وى گفته‏ايم.

انسان‏ها داراى هويت‏هاى متفاوتى مى‏باشند و تنوع آن به گونه‏اى است كه نمى‏توان آن را قاعده‏مند نمود و هر نفسى براى خود نوعى خاص است و اين كه گفته مى‏شود انسان نفسى يگانه دارد تنها به صورت اجمال و نوعى گزيده‏گويى و اهمال است تا تقسيم آن به صورت منطقى. اين كار وقتى سخت‏تر مى‏شود كه توجه داشت هر انسانى داراى بى‏نهايت نفس است و در هر لحظه، نفسى متفاوت از نفس لحظه‏ى پيش مى‏يابد؛ اگرچه يكتايى و يگانگى خود را در هر صورت از دست نمى‏دهد كه اين امر بر پيچيدگى و گستردگى كار به توان بى‏نهايت مى‏افزايد. با اين وجود مى‏توان در نگاهى كلى گفت نفس آدميان داراى سه مرتبه‏ى ابتدايى، متوسط و نهايى است. البته اين پيچيدگى ويژگى نفس آدمى است. افزون بر اين، امتياز انسان نسبت به ديگر پديده‏ها آن است كه در مسير كمال و تعالى، مى‏تواند مقام جمعى داشته باشد و از اين روست كه مى‏شود از سنگ سخت‏تر و از گُل نازك‏تر شود و چرخه‏اى بسيار پيچيده در اين ميان دارد. انسان بدون توجه به اين چرخه‏ى شگرف، عظيم و پر رمز و راز گستردگى خود را نمى‏شناسد و كاستى‏ها، كجى‏ها و نواقص خود را شناسا نمى‏شود تا بتواند در جهت ارتقا، سلامت و راستى معنوى خود حركتى داشته باشد.

بايد توجه داشت نباتات، حيوانات و ديگر اجسام و نيز فرشتگان داراى نفس هستند؛ هرچند نفس آنان متفاوت از نفس آدمى است و تنوع آن به تنوع نفس آدمى نيست و چه محدود يا گسترده باشد، اين انسان است كه بزرگ‏ترين و كامل‏ترين آفريده‏ى خداوند در نظام آفرينش است.