پرسش: عوارض ممنوعیت ها و محرومیت های فراوان اجتماعی چیست؟

پاسخ: جامعه شناسی می گوید وقتی ممنوعیت ها فراوان شود، افراد جامعه می گریزند. نباید در دین، آن هم دینی که می خواهد اجتماعی باشد، ممنوعیت ها بیش از امور جایز و مباح آن باشد. افراد جامعه به محض شنیدن چند مورد از حرام ها، خسته می شوند و می گویند: پس چه چیزی حلال است. خداوند در پاسخ آنان می فرماید: «قُلْ: أُحِلَّ لَکمُ الطَّیبَاتُ»؛ همهٔ چیزهای طیب برای شما حلال می باشد. لحن این گفته به گونه ای است که شنونده احساس نکند از طرف دین همواره در محرومیت و ممنوعیت است، بلکه محرومیت های آن بسیار اندک و نیز به دلیل خبیث بودن آن است و برای ممنوعیت ها توجیه می آورد.

پرسش: روش دینی انبیای الهی و معصومین علیهم السلام در برخورد با اهل سیاست چگونه بوده است؟

پاسخ: انبیای الهی و امامان بحق علیهم السلام هرگز سیاست را اصل نمی دانستند؛ بلکه عقاید خود را مایهٔ بقای خود می دیدند و در صورت خطر، خود را فدای عقیدهٔ خود می ساختند. پیشوایان دین علیهم السلام هیچ گاه دین را تابع سیاست نمی ساختند و همیشه سیاست را عامل اجرای عقیده می دانستند؛ هرچند کشته شوند و یا برکنار گردند که در هر صورت، اصل را عقیده می دانستند؛ برخلاف دنیاداران و سیاست مداران که دل در گروی بقا دارند و جز به بقای خود یا گروه خود نمی اندیشند و در صورت لزوم هرگونه تغییر، تأویل و توجیهی را در روش، منش فکری و عملی خود وارد می سازند تا در قدرت باقی بمانند. دین آنان سیاستی است که دارند و بر مدار همان به حرکت خود، در هر نوعی از حرکت، ادامه می دهند. اینان نمی توانند به اصل، دین و مسلکی جز سیاست بقای خود اعتقاد داشته باشند؛ هرچند به ظاهر، خود را مذهبی و مسلکی بدانند.

پرسش: علل و ریشه های خشونت رایج کنونی در دنیا چیست؟

پاسخ: هم اینک چندهزار سال خشونت پادشاهان، در وجود آدمیان پرس و انباشته شده و آن ها را نیازمند جراحی روان و درمان اعصاب نموده است و طول درمان آن چندین سال طول می کشد. آدمی گاه برای صد تومان کرایه که معلوم نیست حق راننده نباشد، تندی می کند و اعصاب او را با قساوت تمام، سوهان می کشد. فریاد زدن، عربده کشیدن و نداشتن متانت در سخن گفتن از شعبه های خشونت است. امروزه فیلم ها هرچه خشونت افزون تری داشته باشد عامه پسندتر می گردد و فیلم هایی که در آن هفت تیرکشی می شود و چندین خودرو آتش می گیرد زمان درازتری بر روی پردهٔ سینما می ماند. فیلم ها مروج خشونت شده است و سادیسمِ سینما سکس و خشونت را به هم آمیخته است تا افراد را در طول چند دهه، روانی سازد و زمینه را برای «جنگ جهانی سوم» که جنگ اقتصادی و جنگ بر اساس فقر و نداری است شعله ور سازد. کشورهای پیشرفته در آینده چنان به مشکلات اقتصادی گرفتار می آیند که نمی توانند بدون جنگ و غارت منابع دیگر کشورها به رفع مشکلات اقتصادی خود همت بگمارند. امروزه هم استعمار و استکبار خشونت را با ساخت فیلم های سفارشی و بازی های رایانه ای کشورگشایی و لشگرکشی به ذهن و روح جوامع تزریق می کند و می خواهند بشر را چنان وحشی کنند تا برای تهاجمی گسترده آماده شوند. تهاجمی که جنگ جهانی سوم آن را شعله ور می نماید. آنان در موزیک ویدیوها و فیلم های کوتاه در چند ثانیه ده ها تصویر را به سرعت از دید بیننده می گذرانند و با نشان دادن هزار چهره در چند دقیقه، فرد را خیالاتی می نمایند و در این میان، پیام خود را ناخواسته به او منتقل می کنند. کاری که شبیه هیپنوتیزم است. شکنجه گران سازمان های جاسوسی و اطلاعاتی نیز برای گرفتن اقرار از اسیر خود دست به چنین ترفندهایی می زنند. به هر صورت، دنیای امروز مهمان خشونتی برنامه ریزی شده و هدفمند است. رفتارهای خشونت آمیز در جوامع بر آمده از خوی خشنی است که شاهان در چند هزار سال گذشته بر ملت ها و امت ها وارد آوردند و تصفیه و اصلاح آن به یکی دو قرن برنامه ریزی علمی نیازمند است.

پرسش: اعمال نفوذ در تمامی بخش های جامعه توسط حکومت چگونه میسر است؟

پاسخ: حکومتی می‌تواند در جهات مختلف اعمال نفوذ داشته باشد که دارای قدرت کافی در همهٔ زمینه‌ها باشد. حکومت اگر می‌گریاند، باید قدرت خنداندن را نیز داشته باشد و اگر از مردم می‌گیرد، قدرت دادن آن را نیز در خود بیابد. دولت در همهٔ زمینه‌ها باید به‌طور مساوی عمل نماید؛ به‌طوری که اگر مالیات می‌گیرد، باید بتواند کمبودها را نیز جبران کند و اگر می‌زند، دست نوازش نیز داشته باشد و اگر می‌کشد، زنده نیز نماید؛ ولی در جوامع عقب‌مانده این‌گونه نیست و قدرت بر گرفتن، کشتن و نابود کردن وجود دارد؛ ولی در جهت مثبت، گویی وظیفه‌ای در کار نیست. از اوصاف این‌گونه جوامع، تجاوز، تعدی، نامردی و خیانت است؛ هرچند دزد نگرفته همیشه پادشاه است.